برای عشقم...

منو ببخش عشقم.

اونطور که تو میخواستی نبودم.

حالا که نیستی، با تموم وجود جای خالیت رو حس میکنم.

دلم هواتو کرده.

دلم برا روزایی که میگفتی دوستت دارم تنگ شده، حتی برا دعواهامون!

یادته، هر روز سر چیزای الکی بحثمون میشد؟!

یادته وقتی دلم میگرفت میگفتی من پیشتم عزیزم؟!

عشقم، حالا بیشتر از هر زمان دیگه ای دلم گرفته!پس چرا پیشم نیستی؟؟؟

کجایی؟!

میدونم حتی اگه التماست هم کنم، دیگه برنمی گردی.

تو یه همچین روزایی بود که با هم آشنا شدیم.یادته؟!

کی باورش میشه دو نفر از ته دل همدیگه رو بخوان ولی تو دو سال حتی یه بارم با هم نباشن!

عشقم، اگه رابطه مون فقط از طریق موبایل بود،

اگه دوستیمون با دوستی های بقیه فرق داشت،

دلیلش این نبود که دوستت نداشتم.

نمیدونم چرا فکر می کردم اگه...

اگه دیر به دیر همدیگه رو ببینیم،

اگه کمتر با هم باشیم،

عاشق تر میشیم.

نمیدونستم با این کار من عاشق تر میشم و تو نسبت به من سردتر.

فقط این نیست.میترسیدم کسی ما رو با هم ببینه.

میدونم همه چی تقصیر خودمه،من نمی خواستم از دستت بدم.

حالا دیگه از هیچ چی نمیترسم.

ولی...

حیف که باید بقیه راه رو بدون تو طی کنم.

عشقم، تنها چیزی که ازت میخوام اینه:

با کسی باش که لیاقتت رو داشته باشه.

خوش به حال دختری که دستاش تو دست عشق منه، 

خوشبخت شی عشقم.